#9_Nullarbor-ing

Na in Juli de grote stad Sydney verlaten te hebben zijn we onderweg niet meer in een grote stad geweest. We zijn natuurlijk wel door Alice Springs en Darwin gekomen maar dat is niks vergeleken met een grote stad. Na een aantal maanden zonder de drukte om ons heen waren we dan ook door het dolle heen om eindelijk Perth binnen te rijden. Maar uiteraard wij komen ergens aan en het gaat heerlijk Hollands weer regenen. Aangezien het in Perth nog lente aan het worden is, is het hier maar rond de 18 graden, niks mis mee zou je zeggen maar inmiddels zijn we verwend met het mooie en warme weer van Australie en vinden we dit een beetje koud. Hoppa spijkerbroek dan maar weer aan en de truien uit de backpack toveren. Maar het weer zal onze plannen niet in de weg zitten en we gaan gewoon lekker een weekje van deze mooie stad genieten.
Omdat we gehoord hebben dat Perth een dure stad is en ook qua parkeren een van de duurste steden van Australie is hebben we besloten om in een hostel in Fremantle te verbleven. Fremantle is een kleiner stadje dat tegen Perth aangeplakt zit. Ze zijn om het zo te zeggen on afscheidelijk maar aan de andere kant zijn ze ook elkaars grootste rivalen. We verblijven in een hostel genaamd “Old fire station backpackers” en dit is het leukste hostel waar we tot nu toe in OZ verbleven zijn. Grootste reden toch wel dat ze een aparte meidenvleugel hadden, hier kon je ongestoord tv kijken, koken, douchen enz zonder dat er ook maar een jongen binnenkwam, heerlijk!!!
In de week die we verbleven in Fremantle hebben we Perth meerdere malen met de trein bezocht en lekker geshopt in deze stad en hebben we ook genoten van Fremantle zelf. Ook zijn we in de Dutch shop geweest en hebben we heerlijk Hollandse frikandellen, hagelslag en mayo gekocht, smullen!!!!! Beide plaatsen zijn uniek en hebben een relaxte sfeer plus in Perth heb je een super mooi stads park met een inmens mooi uitzicht over de gehele stad. De relaxte sfeer in Perth komt trouwens voort uit het feit dat Perth alles net een beetje anders doet dan de rest van OZ. Vele Ozzies noemen Perth ook wel de eenzaamste stad van OZ omdat het zo ver verwijderd ligt van de rest van het land. Ze doen alles op hun eigen manier, daar hebben wij dan weer helemaal niks over te klagen. De mensen zijn er super aardig en iedereen is er over het algemeen vrolijk en behulpzaam, ze zijn er allemaal om het beste van ieder moment te maken. Daarnaast verdient het grootste deel van de mensen in en rondom Perth veel meer aan salaris dan de gemiddelde andere Ozzie, dit vooral omdat veel mensen in de mijnindustrie werken en dat betaald nou eenmaal super goed. Wel grappig bijkomstigheid is dan weer dat er heelveel Ozzies in Perth zijn die van gekkigheid niet meer weten wat ze moeten doen met hun geld. Achja, life is a party!
Een andere reden waarom zo uitkeken om naar Perth te gaan was Rottnest Island, dit is een klein eilandje vlak voor de kust van Perth. Dit eilandje is een van de mooiste google fotos’s; witte stranden, blauwe lucht en niemand anders samen met jou op het strand plus op dit eilandje leven de quokka’s. Rottnest Island is de einige plek nog waar de Quokka’s voorkomen, dit is een soort van de wallibies en als je ze ziet dan lijken deze beestjes altijd te lachen. We wilden dit eilandje en deze beestje heel graag bezoeken maar eenmaal aangekomen bij Perth stapten we snel van dit plan af. De reden om onze plannen te staken was de prijs van de ferry: $150,- pp per dag helaas een beetje te duur voor deze backpackers. Maar zoals altijd zijn de beste plannen geen plannen en vonden wij uiteraard toch een manier om naar dit eilandje te gaan :-). Op een avond kwamen we het hostel binnen en toen hing er een briefje op het werkprikbord met de volgende tekst: “Work 1 day at a private party at Rottnest Island, $100,- cash & ferry paid.” Dat gaan we doen dachten we meteen, zo krijgen we het eiland en de quokka’s te zien en krijgen we ook nog eens cash plus het werk zal niet heel erg zwaar zijn aangezien het een private party is. Wij meteen het bijgevoegde telefoonnummer gebeld en savonds stond er ene Gus voor ons hostel om ons tweeen en nog een italiaan uit ons hostel te spreken over de party die de volgende dag al was. We kregen te horen ons vooral niet druk te maken over het werk, alles lekker casual dus doe vooral ook zelf je zwemkleding aan. Het feest is op ons eigen bootje en je wordt ‘s avonds weer gewoon netjes hier bij het hostel afgezet. Nou zo gezegd niet zo gedaan haha! De volgende ochtend werden we door Gus opgehaald en we kwamen er al snel achter dat we in een vrijgezellen feest van een van zijn vrienden beland waren. Maar wat een top dag hebben wij gehad. Party op prive boot, zelf mee “moeten”drinken, super veel gezelligheid, alleen wat drankjes geserveerd en sandwiches gemaakt, de ferry gemist, illegaal in hun vakantievilla’s meegeslapen. Al met al een mega super top dag, 25 mannen uit Perth, Oz, USA en Canada met te veel geld die een topdag hadden en daar waren wij bij, deze dag gaan wij niet snel meer vergeten. En niet dezelfde avond maar dus de volgende ochtend werden we netjes voor ons hostel afgezet met extra cash voor de overnachting. We love FREO & PERTH!!!!
De laaste avond in ons hostel was het om middernacht Arzu’s verjaardag, ik heb der verrast met een echte backpacker verjaardags meal; chocotaart inclusief kaarsjes plus een sixpack cider! Nogmaals gefeliciteerd lieverd :). Daarna was het alweer tijd om onze reis voort te zetten vanuit Perth naar de zuidkust van Western Australia en vanuit daar door naar Adelaide in de staat South Australia. Langs de kust van WA hebben we nog meerdere mooie plaatste bezocht en weer vele mooie afgelegen strandjes ontdekt. Zo hebben we vele mooie wildflowers gezien in en rondom het prachtige Margeret River dat midden in het wildflower gebied ligt. Ook zijn we in Walpole door de Valley of Giants Trees gelopen en over de toppen van deze bomen die z’n 40 meter hoog zijn. Ook heeft daredevil Arzu de Bicentennial Tree van +/- 75 meter beklommen zonder vangnetjes gewoon via wat ijzeren pinnen. Vanuit daar zijn we weer een heel stuk landinwaarts gereden naar het boerendorpje Hyden, niks bezijzonders zou iedereen denken. Weer gewoon een ander klein dorpje in het mega grote OZ maar wat zo speciaal is aan Hyden is de Wave Rock. Dit is een 100 mter lange rotsformatie die op een superhoge omslaande golf lijkt. We moesten hier wel z’n 12 uur voor omrijden maar we wilden perse die foto hebben met de surfpositie op deze rots natuurlijk en het was het meer dan waard. Vanuit Hyden zijn we weer naar de kust getrokken om ditmaal de plaats Esperance aan te doen, zoals de naam al doet voormoeden een beetje tropisch en mooi stadje. Helaas voor ons regenden het pijpenstelen de twee hele dagen dat we in en rond Esperance reden we zijn deze stad dan ook niet verder ingeweest en hebben helaas het National Park daar over moeten slaan. Vanuit Esperance kun je nog een klein stukje omhoog landsinwaarts rijden voordat je een 1500 km lange mega saaie droge gevaarlijke weg hebt die je naar South Australia leidt, tevens ook de enige hoofdweg die je kwan nemen tussen deze twee staten. Gelukkig werd onze reis iets minder saai doordat we net voor Norseman een limegroen meer ontdekte, erg apart maar toch zou ik er niet graag in zwemmen. En toen was het moment daar de 1500 km afleggen om naar Adelaide te komen, here we go! Om de 300 km een roadhouse en voor de rest niks anders dan dorre saaie vlakte genaamd de Nullarbor maar geloof ons het is meer Nullarbor-ing. Maar we zouden jut en jul niet zijn als we deze 1500 km niks zouden meemaken.
Gelukkig besloot onze silver lightning dat de rechterachterband zijn beste tijd had gehad en was plat 100 meter voor onze gekozen kampeerplek, midden op de snelweg, in het donker terwijl het regende; TOP! Shit wat nu dachten we? Daar gaan we dan de auto in het donker uitladen reserve band eruit en nieuwe erop leggen, appeltje eitje dachten wij. Maar nee dus daar sta je dan in de regen met een krik en zonder enig ander gereedschap om de band eraf te halen. Maar gelukkig was daar Arzu die met al haar charmes binnen 5 minuten een roadtrain driver gestopt had die gewoon een accuboormachine bij had. Superhandig, broom broom broom en de nieuwe band zat er binnen 5 min op; thanks meneer de roadtrain driver. Snel de weg af en slapen in onze auto, dat de rest van deze trip maar weer gewoon Nullarbor-ing mag zijn.
Nou en dat was het zeker tot aan Adelaide zijn we helemaal niks bijzonders meer tegen gekomen. Maar daar waren we dan eindelijk in Adelaide, deze stad hadden we eerder in het begin van onze trip richting Darwin overgeslagen omdat het zo koud was. Nu maar eens kijken was de capital van South Australia te bieden heeft. Alleen een probleem ons geld was aan het opraken dat betekende dus opzoek naar een baan. We hadden eerst 4 nachten in een hostel geboekt en daarna 7 nachten in een ander hostel om verder te kunnen zoeken. Maar gelukkig was er tussen het zoeken door ook nog tijd voor leuke dingen. Adelaide is namelijk ook de stad waar een van mijn Amerika reisgenootjes op het moment stage loopt; Inge. Na bijna 2 jaar hebben we dan eindelijk weer eens tijd gevonden om aan de andere kant van de wereld samen een drankje te doen, was een super gezellige avond die we snel nog eens over moeten doen! Helaas was de rest van Adelaide minder leuk want we hadden totaal geen geluk met het vinden van baantjes totdat we ineens een baantje aangeboden kregen in Mildura. Onze oude huisbaas daar was nog opzoek naar 2 orange inpakkers die de volgende dag al daar konden zijn. Geen geld en geen moeilijke keuze dus en we zijn halsoverkop de volgende ochtend meteen aangereden naar Mildura. Helaas was dit ook niet helemaal top en hebben we uiteindelijk maar 4 dagen bij dat baantje kunnen werken voor iedereen ontslagen werd, de orangejuice market was ingestort....
Maar voor iedere gesloten deur opent zich een andere en dat betekende dat we weer verder reisde naar Griffith voor een interview bij Casella Wines waar we beide in januari hopen te gaan werken. Na het interview daar zijn we doorgereden naar Jugiong voor een interview bij een lunchcafe waar we per direct zouden kunnen beginnen. En zie daar het geluk was aan onze zijde, we werden aangenomen bij de Long Track Pantry in Jugiong. Maar voor we meer vertellen over onze baan en tijd daar is het eerst zaak voor jullie om maar eens te googlen op “Jugiong” en zien wat voor wereldse plaats dit is.

Voor zover weer in vogelvlucht onze avonturen van de afgelopen tijd.
Stay safe loves!

xx Arzu & Lieke