#5_Straight across Australia

Darwin, eindelijk zijn we dan in Darwin helemaal bovenin Australië. Het is inmiddels alweer 11 dagen geleden dat we onze auto volgeladen hadden in Mildura en richting de zon vertrokken. Het plan: recht door Aussie, recht naar boven door het hart van Australië richting Darwin. Dit betekent door het gevreesde Red Centre, een hele trip dus. Maar daar zitten we dan +/- 4000 km verder in het tropical Darwin heerlijk met een peer cider in de Aussie zon. Maar deze 4000 km hebben we natuurlijk niet alleen maar gereden en niks bekeken. Nee! We hebben er 11 dagen over gedaan en heel wat mooie natuur wonderen gezien, leuke mensen ontmoet, gekke plaatsen bezocht en vooral heel veel plezier gehad.
Na een hele dag gereden te hebben was onze eerste stop in het mooie Orroroo. Weer onze eerste keer kamperen na 3 weken in een stapelbed te hebben geslapen in een normaal huis naja normaal (18 personen op een kamer)is anders . Alles omgebouwd en lekker wezen tukken. De volgende ochtend wakker geworden met wat regen druppels en een prachtige regenboog en aan de andere kant een stralende zon wat ons natuurlijk het meest aantrok.
Alles ingepakt en een bezoekje gebracht aan de Magnetic Hill. Een enorm magneet aan de top van een heuvel. Dus onderaan de heuvel stoppen en de koppeling op vrij zetten en je wordt omhoog getrokken (bullshit zou je denken) maar, we voelden de auto steeds een beetje sneller naar boven gaan. Misschien was het gewoon de wind… Niet dat het zo hard waaiden. Het blijft een raadsel!
Na de Magnetic Hill hebben we de snelweg weer opgezocht en onze lange tocht voort gezet richting het noorden. Omdat het geen lekker weer is in deze regio hebben we besloten om in deze roadtrip de stad Adelaide over te slaan maar we zullen daar nog zeker een keer stoppen op de terugweg. Dit betekend dat we vanuit Orroroo meteen door kunnen steken naar Port Augusta, het beginpunt van de Stuart Highway. De Stuart Highway is de ‘enige’ snelweg in het midden van Aussie die van Noord naar Zuid (of andersom ;) ) loopt, kilometers lang asfalt vreten door de Outback van Aussie recht door de Red Centre. Eenmaal op deze snelweg hadden we een doel die dag; het plaatsje Coober Pedy halen. Echter 1 probleem wat een klein stukje lijkt op de kaart is echter 700 km verder hier in dit enorme land, we hadden ons dus duidelijk een klein beetje op de afstand verkeken maar waren nog steeds van plan om de uitgekozen camping te gaan halen. Uiteindelijk viel het gelukkig allemaal nog wel mee en hebben we rond een uurtje of 9 ’s avonds Coober Pedy bereikt. Coober Pedy ligt in South Australia en staat bekend om haar Opaalmijnen, 95% van opaal op de wereld wordt in Aussie gewoon en een groot deel daarvan in Coober Pedy. Omdat dit plaatsje in de middel of f-ing nowhere ligt en in woestijnachtig gebied kunnen de temperaturen hier oplopen tot 50 graden C. niet erg lekker dus. Gelukkig is het nu ‘winter’ en valt de hitte enorm mee. Maar vanwege deze hitte leven veel mensen onder de grond hier, nog een ding waar dit plaatsje om bekend staan. Eenmaal aangekomen kun je dan ook maar naar een camping gaan om deze experience te krijgen: Riba’s Underground Caravan Park. Op deze camping gaan we 2 nachten verblijven en dat betekend dat we ons tentje op mogen zetten onder de grond in een opaalmijntje, wat een unieke ervaring! En wat een heerlijke ervaring de eerste nacht geslapen als een roosje, want onder de grond betekend een constante temperatuur van 22 graden niet te warm en niet te koud dus. Maar het was weer tijd om op te staan en dit stadje te bezoeken. Echter was er niet enorm veel te zien, een lange straat met heel veel opaalshops en wat kleine toeristische bezoekpuntjes. Ondanks dat het stadje een beetje uitgeleefd overkwam hebben we het er toch leuk gehad en heeft Lieke nog een mooi setje opaaloorbellen gekocht. ’s Avonds terug bij de camping hebben we nog een korte mijntour gedaan met de eigenaar van de camping, je slaapt nu eenmaal in een opaalmijn dan wil je er ook wel iets meer van weten.
De volgende ochtend was het weer tijd om opaalgrond te verlaten en kilometers te gaan vreten richting Ayers Rock/Uluru. Helaas voor ons is het deel van de Stuart Highway in South Australia het saaiste gedeelte van deze enorm lange weg maar we hebben het overleefd. Na een paar stops onderweg zijn we aangekomen op Curtin Springs Cattle Station, een gratis camping 1 uur van Ayers Rock af. TOP!!! We love free things, we are backpackers. Een ander ding waar we absoluut niet van houden zijn vliegen. Niemand die het je verteld maar de red centre van Aussie wordt bevolkt door miljarden zwarten vliegen die als hobby hebben om op je hele lichaam en dan voornamelijk je hoofd te gaan zitten. Snel maar een vliegennetje aangeschaft dus om charmant over je hoofd heen te dragen.

Ayers Rock/Uluru is die rooie heilige steen in de middle of Aussie en die moet je dus gezien hebben, morgen maar eens gaan bekijken. Hoe heilig deze steen voor de Aborigines ook is we moeten wel $25,- pp betalen natuurlijk en eerlijk gezegd is Ayers Rock meer een soort van Menneke Pis effect. Maar we kunnen het van onze bucketlist afstrepen en wat we dan weer wel toe moeten geven is dat de zonsondergang op Ayers Rock super mooi was. De steen kleurt felrood als de zon ondergaat en veranderd bijna per 5 minuten van kleur. Op het nationale park van Ayers Rock staan ook nog de Olga’s een andere steenmassa die wij net als vele andere mooier vonden dan de Uluru zelf. Maar zoals al gezegd, we hebben het gedaan en na de sunset was het weer tijd om richting onze gratis camping te rijden en ons klaar te maken voor morgen.
Na weer heerlijk uitgeslapen te hebben en te ontwaken op Curtin Springs hebben we onze spullen weer ingepakt en onze reis vervolgd richting Kings Canyon. En wat net als iedere keer een stukje op de kaart lijkt blijkt weer een weg van 2 uur te zijn, maar no worries want de eindbestemming moet heeeeeeeel mooi zijn hebben we ons laten vertellen. Maar voor we de eindbestemming bereikt hadden zijn we eerst nog even bij Kings Creek station gestopt en het bleek dat ze daar kamelen houden. Snel wat foto’s schieten en lachen om de rare geluiden die deze beesten maken. Na het laatste stukje gereden te hebben zijn we aangekomen bij Kings Canyon en in onze Lonely Planet hadden we al gelezen dat je er 2 wandelingen kon doen, een 1uurs wandeling en een 4 uurs wandeling die over de rand van de canyon heen loopt. Omdat wij nogal lui aangelegd zijn deze trip hadden we besloten de kortste wandeling te gaan doen, dus hoppa flessen water in de tas en gaan met die banaan. Eenmaal op de track raakten we toch aan het twijfelen en zijn we toch voor de 4uurs wandeling gegaan en dat bleek geen verkeerde beslissing. Deze track van 6km begon met een hele steile klim de berg op en volgt daarna de hele rand van de canyon. Je hebt er super mooie uitkijkpunten en waterholes die je kunt bekijken, wow deze wandeling stelde zeker niet teleur. En het toppunt van deze dag is nog wel dat we de track in2 uur en 45 min gelopen hebben, onze conditie heeft ons dus nog niet in de steek gelaten. Omdat het na de wandeling al laat in de middag was en we het niet meer zochten om nog lang in de auto te zitten hebben we besloten onze auto naar Kings Canyon Resort te rijden en lekker luxe daar op de camping te verblijven die nacht. Onze campingbuur bleek ook nog een Nederlander te zijn die al meer dan 40 jaar in OZ woont en nu zijn dochter en kleinkinderen op bezoek had en samen het land aan het verkennen waren. Wat is deze wereld toch klein. Welterusten!
Vanuit het resort zijn we de volgende dag doorgereden naar Alice Springs, of the Alice zoals de locals het noemen. Helaas viel deze stad ons nogal tegen en was het beste nog wel dat we wallaby’s op de camping hadden die we konden voeren + gratis wifi. Lekker weer even geskypt met het thuisfront en de knuffelige diertjes gevoerd en geaaid. We zijn 3 dagen verbleven in Alice Springs maar zoals gezegd was het geen super ervaring. Ten eerste zijn er een heleboel Aboriginals die je op straat naroepen en enorm veel overlast veroorzaken. Ten tweede wilde we als Hollanders lekker fietsen gaan huren en een toer door en om de stad gaan maken, het bleek echter dat we per dag per fiets $60,- moesten betalen. Nou dan laat maar zitten dan maken we wel een mooie wandeling, de wandeling was uiteindelijk ook nog heel gezellig omdat we midden in een marktje belanden op Todds street in het stadscentrum. De laatste dag in Alice zijn we naar het Desert Park gegaan waar we onze eerste kangaroo met baby in de buidel hebben gespot en een roofvogelshow hebben mogen bijwonen. Alle vogels zijn zo snel dat we ze nauwelijks op de foto kregen, dit park heeft ook alleen maar dieren die daadwerkelijk in de regio voorkomen. En het is echt waar, kijk naar de lucht en je ziet er minstens 20 roofvogels vliegen. In dit park hebben we wat meer over de regio geleerd en hoe te overleven in het desert gebied van OZ, een zeer leerzame dag dus.
Na Alice Springs volgde het laatste ‘stukje’ van onze trip naar Darwin wat nog maar 1500km zou zijn, niet ver dus :-P. Op dit laatste stuk zijn we nog op verschillende leuke plekken gestopt waarvan onder andere; Devils Marbles, dit zijn ronde groten stenen die randomly in het landschap liggen alsof iemand met enorme grote knikkers heeft lopen spelen. We hebben zelfs tussen dit natuurfenomeen geslapen en de mooie sunset bekeken. Ook zijn we nog bij de Edith Falls gestopt net na Katherine en hebben heerlijk gezwommen onder de waterval en uitgekeken dat we niet gebeten werden door krokodillen.
En toen volgde eindelijk Darwin, het tropische Darwin! Deze stad is wederom kleiner dan we dachten maar heeft een enorm relaxte vibe. En het beste van alles, na 1 dag hebben we al een nieuwe baan ! Over 4 dagen starten we op een bomenkwekerij, hierover meer de volgende keer. Tob e continued….
Stay safe,

Xx Arzu en Lieke